1. ความหมายของวิชาชีพครู
ความหมายของคำว่า “ครู”
คำว่า “ครู” มีความหมายลึกซึ้ง
มีรากศัพท์มาจากภาษาบาลีว่า “ครุ-คุรุ”
หรือจากภาษาสันสกฤตว่า “คุรุ” ในความหมายที่เป็นคำนาม แปลว่า ผู้สั่งสอนศิษย์ หรือ
ผู้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์ และในความหมายที่เป็นคำวิเศษณ์ในภาษาบาลีแปลว่า หนัก
สูง ส่วนในภาษาสันสกฤตแปลว่า ใหญ่ หนัก (ราชบัณฑิตยสถาน, 2542, น. 255)
“ครู” หมายความว่า
บุคคลซึ่งประกอบวิชาชีพหลักทางด้านการเรียนการสอนและการส่งเสริมการเรียนรู้ของผู้เรียนด้วยวิธีการต่างๆในสถานศึกษาปฐมวัยขั้นพื้นฐานและอุดมศึกษาที่ต่ำกว่าปริญญา
ทั้งของรัฐและเอกชน (ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 122, 5 กันยายน 2548)
ส่วนในหนังสือ Dictionary of Education ให้ความหมายของคำว่าครู
(Teacher)ไว้ดังนี้ (ยนต์
ชุ่มจิต, 2531, น. 8)
ครู คือ บุคลิกที่ทางราชการจ้างไว้เพื่อทำหน้าที่ให้คำแนะนำหรืออำนวยการในการจัดประสบการณ์การเรียนสำหรับนักเรียนหรือนักศึกษาในสถาบันการศึกษา
ไม่ว่าจะเป็นของรัฐหรือเอกชน (a person employ in an official capacity for
the purpose guiding and directing the learning experiences of pupils or
students in an educational institution, whether public or private )
ครู คือ บุคคลที่มีประสบการณ์หรือมีการศึกษามากหรือดีเป็นพิเศษ
หรือมีทั้งประสบการณ์และการศึกษาดีเป็นพิเศษในสาขาวิชาใดวิชาหนึ่งที่สามารถช่วยทำให้บุคลอื่นๆ
เกิดความเจริญงอกงามและพัฒนาก้าวหน้าได้(a person who because of rich of
unusual experience or education or both in a given field is able to contribute
to the growth and development of other persons who come in contact with him)
คำว่าครูโดยทั่วไป หมายถึง
ผู้อบรมสั่งสอน
ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้แก่ศิษย์เป็นผู้ที่มีความหนักแน่นควรแก่การเคารพบูชาของศิษย์
แต่ปัจจุบันครู หมายถึง ผู้ประกอบวิชาชีพอย่างหนึ่งที่ทำหน้าที่สอนคน
และมักจะใช้กับผู้สอนในระดับที่ต่ำกว่าวิทยาลัย และมหาวิทยาลัย หรืออุดมศึกษา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น